Şanssızım mı dedi biri??

İşyerimin balkonundan gördüğüm manzaraya dalmışken düşündüm de,
İnsanlar doğdukları ve doydukları yeri seçemiyor bazen.
Ben elimde çay ve sigaramla, denizin dinginliğine, adaların o sakin görüntüsüne ve gemilerin süzülüşüne bakarken, kimbilir hangi dağın ötesinde, hangi mezrada bir çocuk elinde sopası koyunlarını güdüyor, ayağında yarısı yırtık ayakkabısıyla...
Kimbilir hangi anne evladına ağıt yakıyor..
Kimbilir hangi baba sırtında küfesi, taşıyacak eşya dileniyor pazarlarda...

Daha dün önümden geçen taksiyi yakalayamadım diye şansıma tüküreyim diye söylendiğimi hatırlıyorum da... şans avuçlarımın içinde, yaşamımda aslında.

Keşke daha sık hatırlayabilsek bunu...