Kadın kızgın bakıyor.Kadın zor yürüyor.Kadın yanından geçtiği herkese sataşıyor.
Adam sakin.Adam sevgiyle yönlendiriyor.Adam sataşılan herkese mahçup gülümsüyor.
Ama o parktaki herkes biliyor ki, bu kadına kızılmaz. Alzheimer'dır kadın.Kendini bilmiyordur ki. Farkında değildir ki hiçbirşeyin.Sadece öylece bakılır ve herkes o anda içinde bir yerlerde hesaplaşmalara girer. Benim gibi....
Yaşlandığında sana yarenlik edecek biri olmalı diyen büyüklerimizin dedikleri gelir akla.
O kadın gibi olursam kim sarmalar beni böyle der.Sonra o içerdeki şeytan dürter adamı...
Ya sen değil de adam gelirse o hale, der. Savaşabilir misin? Sahip çıkabilir misin?
Öylece kalır insan işte. Bilinmezliğin, korkuların ve yalnızlıkların ortaya karışık soru işaretleriyle kalır öylece.
Benim gibi...
Ve kahvesini yudumlamaya devam eder benim gibi ...bir sonraki sorgulamaya kadar....................
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder