biliyoruz!

bekliyorum...
çünkü görüyorum, yavaş yavaş vicdanındaki hareketlenmeyi.
yaptığı haksızlığın, kendi beceremediklerinin izdüşümünün faturasının bana kesildiğini algılıyor yavaş yavaş.
çünkü yüzüme bakamıyor.
çünkü konuyu açamıyor.
çünkü biliyor ki birşey yokmuş gibi davrandığım için, affedici olmadığımı.
iş hayatı, olur böyle şeyler diye üstünden geçtim sanmıyor.
hissediyor.
bal gibi biliyor.
ve o büyük adalet kılıcının ufak ufak dürttüğünü O'nu, benim bildiğimi biliyor.

ama kimse masaya dökmüyor.
sessizce süzüyor birbirini.
hangimiz daha rahatız acaba?
bunun cevabını da biliyoruz ikimiz de.
benim!