önce kendini sev be insanoğlu!!

Önce kendini sevmesi lazım insanoğlunun..

Hep böyle derler dimi..

Önce kendini sev, onunla anlaş, onu kolla... ondan sonra karşındakiyle olan sorunlarına bak.

Kendisiyle muhabbette, mutlu, huzurlu, bahar-bahçe bir insana rastladınız mı hiç?

 İnsanın kendine verdiği zararı bir başkası veremez ...öyle değil midir???

E peki niyedir insanın kendine bu kadar düşmanlığı, nefreti, vurdumduymazlığı..

En çok sevmesi gereken kendisiyken, kendinle bile geçinemeyen biri, karşısındakine ne verebilir ki..

Kendisiyle bile kedi-köpek gibi didişen, içinde atlı süvariler varmış gibi sürekli savaş alanı barındıran, sanki alacak-verecek hesapları kapanmamış bakkal-müşteri kıvamında sürekli kavga eden biri, hayatındaki insana, sevdiğine, yarenine neyi ne kadar sunabilir ki.

E peki niye karşımızdakileri değiştirmeye uğraşırız da, kendimizi değiştirmeye hiç gönül vermeyiz..

ve hatta niye sonunda hep değişmeye çalışan biz oluruz da, karşımızdakinde milimetrelik bile bir değişim olmaz..

Kendinde ufacık bir değişim yapamazken, o elinin altında, yanında, yatağında, ruhunda, aklında, teninde beraber sürüklediğin kendinde!! iyiye-güzele dair bir adım bile bir şey değiştiremezken, bunu beceremezken, ey yarım akıllı insanoğlu, niye habire karşındakiyle uğraşır durursun.Niye onu değiştirmek için mesai harcarsn??

Olmaz. Yürümez. Önce bak bakalım kendine.

Ahkam kesmek kolaydır hayatındaki insana. Sallar durursun..şunu yap bunu yap diye..

Sen kendin yapabildin mi bunları???

Yapamadın dimi...

Yapamayacaksın da..

Böyle gelmiş böyle gidecek..