mesele nedir?

anlattığını ne kadar anlıyor karşındaki.
istediği kadar mı?
istemediği kadar mı?
yoksa hakikaten harfleri aynı algılasa da, beynindeki kurguyla, cümleleri başka türlü mü duyuyor?
duyduklarını aktardığı kelimeler tekrar tekrar erezyona uğrayıp mı cümle oluyor?

ne oluyor da, iki kişi aynı konuyu, aynı cümleleri başka türlü sonuçlandırıyor?

KEŞKE'lerimden doğan İYİ Kİ'lerim....

KEŞKE bir de bu kadını yaşayabilseydin dedim ya sana bir zamanlar  kalbimin en derininden...
KEŞKE bir fırsatım daha olsaydı diye düşündüm ya günlerce...
Bazen de vardır herşeyde bir hayır, düşünme, varsın gitsin yoluna dedim ya kendi kendime...
Bir tarafım KEŞKE'lerle özlerken, bir tarafım İYİ Kİ'lerle sakinledi ya...

Bunca karmaşada içimdeki sesi dinlemeyi seçtim.Bekledim, sakinledim, yok saydım, hayırlısı dedim, isterse bulur beni dedim, istemezse yapacak birşey yok diye kabullendim.
Ama içerdeki o sevdalanmış taraf gizlice, sessizce bekledi.

Neyi beklediğini bilmeden, filizlenen küçücük bir umudun bile başını kopararak, heyecana kapılacağını anladığında hemen geri vitese takarak bekledi....
Neyi isteyip neyi istemediğini seçmeye bile çalışmadan bekledi...

İYİ Kİ bir de bu kadını yaşamayı değer buldun.
İYİ Kİ gözümün bebeğine değdi gözün.
İYİ Kİ yüreğimdeki seni sana anlatmama, senin göremediğin seni sana tanıştırmama,
yok saydığın kıymetini farkederken, benim de o sürece seyirci olmama izin verdin.

Eğer birgün yine KEŞKE'lerimle boğuşmak zorunda kalırsam,
bil ki İYİ Kİ'lerim o kadar kıymetli ki, ruhumu da yüreğimi de düze çıkaracaktır.

Hani demiştim ya, her insan bir diğerinin hayatına niye girdiğini bilmez ama aslında o kadar değerlidir ki o zamanlar diye...

Ben biliyorum hayatıma niye girdiğini.

İşte  o yüzden İYİ Kİ'msin.....