BAŞKALARINI ÇÖZMEYE ÇALIŞIRKEN,
BİR BAKTIM Kİ KENDİM KÖRDÜĞÜM OLMUŞUM.
Sadece çözmekle kalsak iyi...
Çözmenin hemen bir üst beklentisi, aslında o çözdüğünü sandığın kişiyi "düzeltme" çabası.
İlla çözeceksin, bakacaksın sana uyan taraflarına...
Varsa uymayan bir taraf, hoop hemen onları "kendince uygun" bir hale getirme planları.
Niyeyse, herkes birbirini "düzeltme" çabasında.
Kendine uydurma telaşında.
Evlilikler niye bitiyor sanki? Sadece bu sebepten biten o kadar çok büyük bir oran ki.
O insanı olduğu gibi kabul edememek ne kadar derin bir yara insanoğlunda.
Zamanlar geçip, kum saati dibine vurduğunda "değişir sandım"-"düzeltirim diye umdum" cümlelerini duymayanımız var mı, biten ilişkilerden sonra.
Hoş kendimizi bile ne kadar tanıyabiliyoruz ki?
Ne kadarımız, iç dünyamız ile ağzımızdan çıkanı örtüştürüyoruz birebir?
İçimizde at alıp beygir satarken, ağzımızdan gül bahçeleri dökülüyor bazen.
İşimize gelen bu.
Fitratımız bu.
Dürüst değiliz..
Yok aslında birbirimizden farkımız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder