bir gidişatın içinde..
beklentilerin, umutların peşinde...
umut olmadan yaşanmaz derler.ne de doğru demiş, o diyen..
bir yanımız kadercilikle beklerken, bir yanımız olan ve olmayan değiştirmek için hazır asker.
ne mutluluklar ne de mutsuzluklar ömürsüz değil. defalarca yaşandı ve denendi ve tecrübe edildi ve görüldü.
sonra o mutsuzlara dönüp baktığımızda aynı etkiyi hissetmiyoruz.sonra kendimize kızıyoruz ki o dönem niye bu kadar üzüldük diye.. ve sonra yeni bir mutsuzluk kapımızı çaldığında yine korkularımızla sarmaş dolaş oluyoruz. içimizde bir ses çırpınıyor ki "dayan" diyor... geçecek... mutlaka bitecek... yine rahatlayacaksın bir gün...
ama içerde bir yerde, küçücük bir mum ışığı yanmasına bile müsaade edemiyoruz.
niye???
çünkü korkularımız esir alıyor bizi.
nerede o "umut" ???
Nerede olacak... yüreğinin en dibinde bir yerde, aklının ucuna giden yolda.
Marifet o ikisini buluşturabilmek. Buluştuklarında pürdikkat kulak vermek. Sakinlemek.
ve umut etmenin, edebilmenin ve hala varolabilmenin mutluluğunu yaşayabilmek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder